Not enough can be already too much / Too much is the minimum

Wystawa indywidualna w Kolonii Artystów we Wrzeszczu / obiekty, video, audio / lipiec 2021

Otchłań bezdennego pragnienia unicestwia w sobie każdy nadmiar, mimo że kompetencją zarządzania pragnieniem jest także doskonale wyuczona umiejętność czerpania satysfakcji z mikroelementów, fragmentów, niepełności, wobec których domaganie się całości byłoby postawą roszczeniową. W kontekście do fizycznie istniejących obiektów fragmentaryzacja pozwala na znoszenie czy też czasowe zawieszanie ich autoreferencyjności, zwalniając miejsce w polu znaczeniowym. Gdy odległość między elementami wcześniej ściśle do siebie przylegającymi dochodzi do setek kilometrów, nazywanie owego układu wciąż kompozycją, ignorując nasuwające się pytania o jej granice, jest już wyłącznie kwestią dobrej woli. Jednak dążenie do otwartej formy, które ma miejsce w „końcowych” fazach (rozbiórka przedmiotu na części po zepsuciu się niektórych lub elementów) jest tak naprawdę echem rezonującym od „początku” (części przed montażem w całość, w teraźniejszości opowiadające o przyszłości, jaka ich czeka). Samochód jest szczególnym przykładem mechanizmu funkcjonowania materii, który dotyczy przedmiotów przeróżnych, jednak jaki inny fetysz materialny zdecydowanie zawiera w sobie lśniące zapewnienie o możliwości ludzkiej śmierci lub obrażeń jako potencjalną konsekwencję obcowania z przedmiotem pożądania? Ostatecznie, śmierć jest doskonałą formą redystrybucji materii, gładko poddającą się kapitalizacji.

2021 / Dokumentacja: Konrad Gustawski